HISTORIE
After graduating from the Kunstacademie Tilburg in 1974 I worked part-time as an Art teacher, allowing me the time to start my career as an Artist. My initial works primarily used printmaking techniques such as lithography, etching and woodcuts.
Early on in my career I developed a passion for cinematography, writing lyrics and working in the performing arts. This combination led me to develop several films and theatre productions. I provided these creative services mainly at the request of private and public institutions in the Netherlands. In 1995 I produced a feature film "Doubt Between Truth and Time" which premiered at the Rotterdam Film Festival and received international nominations at various events in Portugal and Canada.
In 1995 after concluding work on the feature film I decided to refocus on the visual arts of painting, drawing and sculpture. While no longer producing performing art and film, I continued to write lyrics and formed a band with local musicians. We have produced several CDs and have performed at small venues across the country. In 2018 I will release my first solo CD produced by renowned Dutch musician Ernst Jansz.
In my time as a visual artist I produced many of my own works but also worked on assignments from private organizations and local governments. For instance, I produced a series of artworks for rehabilitation clinics located in the German towns of Leipzig, Rostock and Graal-Muritz. Recently I collaborated with Theo Derksen and Ernst Jansz to produce a series of artworks depicting the victims and perpetrators of acts of war. The project named "Kind Mijn Kind" (Child My Child) aims to raise questions on how we can view our current world through the eyes of World War II events. The artwork was on display in Maastricht and will be on exhibition from September 2019 to May 2020 at the Vogelsang Museum, a former training camp for Nazi Germany. More information about this project can be found here: www.kindmijnkind.nl
While building my career as a visual artists I established a local Art School in 1998 named "De Peelse School". The objective was to increase awareness and provide access to the visual arts by allowing independent artist from all across the region to collaborate and study together with professional guidance and encouragement. Students that attend our school often do not have a professional background in the arts, but have displayed a nascent talent and passion. This past year our school celebrated its 20th anniversary and currently has over 80 students enrolled in various programs. In 2017 I transferred most of my classes to another instructor but I keep active as majority shareholder on the board and continue to provide mentorship.
2023.
Portretten in klei.
2022.
Expositie Deurne
Schilderijen, grafiek, collages
en presentatie:
Black Box
Bij de opening van de expositie oktober 2022.
Niets ontstaat zonder daad.
Dat staat op de arm van Jos, en dat is niet zomaar.
Ik ken hem al 50 jaar en weet dat hij zichzelf daarmee aanspoort nog
meer te doen.
Hij zou eens kunnen vergeten iets te doen en de dag zomaar te laten
verdampen.
Toch vraag ik mij af, wat staat daar eigenlijk?
Ontstaat niets zonder daad of
ontstaat iets slechts door een daad?
Laat ik "NIETS ONTSTAAT ZONDER DAAD" hier eens letterlijk nemen.
Door de daad ontstaat het beeld.
Simpel gezegd door schilderen,drukken, boetseren enzovoort.
De daad heeft in concreto een handeling nodig om zich te
manifesteren.
De daad laat iets bewegen.
In het beeldend werk zie ik steeds beweging, de actie van het maken
zichtbaar, door de actie van het schilderen in zijn schilderijen, de
groeves van het graveren in zijn lino's ,en de
bewegingen,verschuivingen van de vormen in de kleurendrukken.
Het zijn echter in dit geval niet beelden ontstaan uit de behoefte de
actie van het schilderproces te laten zien, zoals b.v. in de action
paintings van Jackson Pollock of Karel Appel.
De bewegingen van het schilderen of het gutsen in de lino's zijn er
wel, maar ze zijn geregistreerd en niet zonder meer spontaan!
DE REGIE OVER DEZE BEWEGINGEN DIE IS GERICHT OP
SCHOONHEID, VERLEIDING OF SOMS VERWARRENDE
COMPLEXITEIT, MAAR WEL STEEDS IN BALANS.
Vandaar dat ik denk dat zijn werk ons vooral wil VERLEIDEN.
Een andere drijfveer, zo vermoed ik, is DOOR-DRINGEN of RAKEN.
In zijn zwart-wit lino's en zijn gesproken gedichten word ik
geconfronteerd met thema's als dood, liefde, vergankelijkheid,
isolatie en communicatie. Daarin komt als het ware het levensgevoel
van Jos sterk naar voren en laat hij in zijn hart kijken.
De z/w lino's over communicatie gaan vaak over ogenschijnlijke
niet-communicatie, maar roepen intussen vragen op. In dit verband
is het benoemen van thema"communicatie" van belang. Je zou door
het thema "eenzaamheid" te noemen er met andere ogen naar
kijken.
In zijn gesproken gedichten, die vaak heel direct en doordringend
zijn "verzacht" hij door geluiden vooral zijn stem weer de balans
tussen DOORDRINGEN en VERLEIDEN.
Met een verleidende stem en bijzonder geluid maakt hij verloren
werelden toegankelijk.
Als je zijn poëzie hoort en ziet in de BLACKBOX , en je gaat
vervolgens naar zijn beeldend werk kijken, dan vermoed ik dat je
deze spanning tussen verleiden en doordringen ervaart.
Misschien is het begrip RITME hier de bindende factor tussen zijn
beeldend werk en zijn gedichten.
Je kunt naar zijn schilderijen en zijn lino's kijken zoals je naar muziek
luistert en luisteren naar zijn poëzie als verbale schilderijen.
Dat is naar het lijkt die dubbele drijfveer die in zijn werk zit, enerzijds
meevoeren of verleiden en anderzijds je tekenen tot je doordringen.
Het is een tamelijk ambigue houding die enerzijds wil pleasen,
verleiden, verwarren en anderzijds wil raken en ons doen stilstaan bij
thema's als dood en vergankelijkheid.
Naar mijn idee beweegt zijn werk zich tussen die twee drijfveren,
beide steeds aanwezig waarbij dan de een , dan weer de ander
domineert.
Leonard Wamper
Oktober 2022.
Poëzie op muziek
Videopresentatie I.s.m. Leon Wamper
cd "voor altijd de zee ontmoet"
Met Luna Jansz en Boudewijn Willems.
Productie Ernst Jansz
Trypoul Studio's Neerkant Dirk Joosten.
Aanbevolen door Frits Spits (Taalstaat)
en Han Peekel:
Vanmorgen, op deze vrijdag heel vroeg heb ik de cd "voor altijd de
zee ontmoet " intens beluisterd.
In de stilte van de stervende nacht met een heet glas koffie in de
klats, klonken die tien liederen door mijn huis en hart.
Herkende de stem van Leonard Cohen, hoorde de sublieme
arrangementen en de betoverende stem van Luna (Een zanger mag
zich gelukkig prijzen met zo'n engelengeduld, dat zijn liederen
omranken)
Jos heeft een goed ontwikkeld gevoel voor taal en sfeer. Intelligente
teksten die heel de mens tonen.
Iets te veel het thema dood naar mijn smaak. Hoop niet dat daar
aanleiding voor is?
De goede Jos is een aanwinst een verdient een publiek.
Denk dat zijn werk mensen kan bemoedigen.
Zelf spraken de nummers 1 (ik zweef, ik vlieg) 2 (het leven is mooi) 7(appelboom met leuke tekstvondsten) mij aan.
Ook nummers 8 (ik geef je wat ik heb) en 10 raakten mijn gevoel.
Wanneer Jos een optreden in mijn omgeving heeft , kom ik graag
luisteren.
Han Peekel (I.M)
2019.
cd "van zwijgers en praters"
Met Luna jansz, Richard Waltenberg, Monique Lansdorp
Jan Hendriks Mik Lammers en Rene Ziedses des Plantes
en Boudewijn Willems.
Producer Ernst Jansz
Trypoul Studio's Neerkant
Première Beauforthuis Austerlitz.
Presentatie Poëzie Album
Poëzie voor gevorderden I.s.m. Erik Mooiman.
2016.
Samenwerkingsproject 'Kind mijn Kind'.
Voor meer informatie: www.kindmijnkind.nl
2010 - 2015.
Exposities en optredens met Brak Water.
2010 start project 'Happy Trails', werktitel.
Samenwerkingsproject met fotograaf Theo Derksen en muzikant Ernst Jansz.
Finale titel: 'Kind mijn Kind'.
Dader en slachtoffer. De paradox.
Slachtoffers: Auschwitz: foto's politieke gevangenen, joden, zigeuners.
Een van de daders: geschilderde portretten: von Ribbentrop, Minister van buitenlandse zaken onder Hitler.
Muziekvideo met mix van beelden slachtoffer en dader.
2008 Uitgave boek 10 jaar 'Atelier de Peelse School'.
Vanaf 1998 heb ik besloten me volledig op het schilderen te storten. Het filmen kost te veel tijd!
De maatschap werd in goede orde ontbonden.
Oktober 1998 heb ik 'Atelier de Peelse School' opgericht en begonnen met 1 groep gemotiveerde amateurs, inmiddels uitgegroeid tot een atelier waar wekelijks tussen de 70 en 90 cursisten schilderen.
Sinds 10 jaar werk ik er samen met mijn dochter Sarah. Elk geven we 2 dagen per week cursus aan vrijetijd schilders. De competitie 'het beste schilderij van 2014' werd gewonnen door een van onze cursisten.
Films:
1998; Instructiefilms 'Omgaan met dementie' i.o.v. st. verpleeghuis, de Zorgboog.
1997; Videofilmproject 'Denemarken' i.o.v.Fontys Hogeschool pedagogiek
1996/97 'Schilderen met allzheimerpatienten'; een film aangekocht door de Allzheimerstichting t.b.v. instellingen en tehuizen.
1996; Videoclips o.a. 'Scramm'. i.s.m. Ernst Jansz
In 1995 ging de film 'Twijfel tussen waarheid en tijd' in premiere op het Rotterdams Filmfestival en was te zien in Utrecht tijdens het Nederlandse Filmfestival.
o.a. in Portugal en Canada is de film tijdens festivals vertoond.
Monic Hendrickx speelde in de film haar eerste hoofdrol.
Muziek van o.a. Ernst Jansz en Piet Ruissen.
Schrijnende goede rol van wijlen Lambert Wigman in s-VHS film:
"Twijfel tussen waarheid en tijd"
Kunst is sterker dan waarheid en tijd.
Door Siert Hoeksema.
De filmtitel 'Twijfel tussen waarheid en tijd'(1995) levert op zich al
genoeg stof op tot filosoferen. Filmmaker en kunstenaar Jos Wigman
(1952) gaat in zijn anderhalve durende rolprent de strijd aan met twee
beladen topi. Hij doet dat op een bijzondere knappe surrealistische
manier.
Zowel inhoudelijk als wat vorm boetseert Wigman letterlijk een
tijdloos in memoriam rondom een vader die in zijn laatste levensfase
verkeert. De wetenschap dat de hoofdrol schrijnend goed gespeeld
wordt door Wigmans wijlen echt vader , Lambert Wigman, geeft de
film een beklemmende waarde.
Wreed.
'Zoals elk heden in het verleden was' stelt de filmmaker zelf, of 'Alleen
in het ene verleden was de waarheid leugen en in het andere niet'.
Welk andere medium dan film is geschikter om tijd, waarheid en
leugen te achterhalen? Film kan soms ontzettend wreed zijn.
Maar goed, de film zelf. Een aantal clichés worden bewust vermeden,
zonder dat de prent daardoor onnatuurlijk overkomt.
Zo werkt Wigman ondermeer met zwart-wit in het
heden(Nederland) en zijn flash-backs (gesitueerd in Venetië) in kleur.
Het effect is dat het verleden-in reguliere films juist zwart witdaardoor
een gewild actueel karakter krijgt. De toeschouwer voelt de
kleurenbeelden in eerste instantie als waarheidsgetrouwer aan.
Echter de manier waarop de verwarde herinneringenvan de vader
getoonzet worden is erg surrealistisch: bewegende camera's, geen
gesproken teksten maar alleen muziek, verpersoonlijking van de
Italiaanse architectuur en beeldende kunst, niet voor de hand
liggende camera-posities, geen uitgeregisseerde scènes maar
veeleer choreografisch uitgedachte bewegingen van de spelers,
etcetera.
Het zijn geen film-maar droombeelden.
De momenten in het heden daarentegen krijgen door het zwart wit
een veel werkelijker , dreigender, indringender karakter. Het begin
van de film laat lange monologen van de vader zien en horen:
Prevelingen des doods, de gedachtenwereld van een stervende.
Zware kost voor de kijker en de betekenis van de beelden zelf raakt
daardoor op de achtergrond.
Zo herinner ik me de hardop dichtende vader. Men tracht zijn
woordenreeks te volgen, maar Wagners begeleidende 'Tannhauser-
Ouverture' slaat de kijker en toehoorder alras knock-out, en geslagen
laat men de beelden en het geluid over zich heen stromen.
Wigman verschiet vooral hier- in het begin van de film dus- veel kruit.
Bewust?
Indringendheid op het afmattende af, in zwart-wit.
Maar het heden wordt, naarmate de vader zieker wordt, rustiger,
evenwichter.
Tijd ook om aandacht te geven aan de triviale perikelen die de beide
dochters bezighouden.
In een prachtige zwart wit scène, -pa viert zijn 70 ste verjaardag,
dansen de twee als jaloerse en wulpse prinsessen met vaders
huisarts.
Onzinnige dialogen over gevoel en verstand nemen de kijker even
mee in een knap gespeelde reality soap.
Maar voordat men aan het uitblazen toe is- het feest is in al zijn
intimiteit tot een hoogtepunt gekomen- stort de vader in.
Raaskallend draaft hij de dansvloer op, zijgt even later neer op een
stoel; aan het feestgedruis is een wreed einde gekomen.
Meteen is daar dan weer het Venetiaans verleden in al zijn
onwerkelijkheid.
Vaders visioenen worden steeds heftiger.
De waarheid van het verleden lijkt de waarheid van het heden te
willen verdringen.
Tikkeltje Freudiaans lijkt me het feit dat 1 dochter tevens zijn
overleden vrouw speelt. Waarschijnlijk meer een budgettaire kwestie
dan een artistiek verzinsel.
Maar goed, het heeft wel wat.
Een ander prachtige , voornamelijk zwart-wit rol is weggelegd voor
vaders kapper, tevens violist en beeldhouwer. Een tijdloze figuur die
symbool lijkt te staan voor het stigma 'Ars longa , vita brevis'.
Op het einde van de film, de kijker beseft onbetwist dat de vader
overleden is, boetseert hij aan een buste van een van de dochters.
Maar onder culminerend geweld van Barbers ' Adagio for strings'
vervormt hij het hoofd in dat van de vader.
Kippenvel bekruipt de toeschouwer hier.
En hier raakt Jos Wigman de kern van zijn betoog.
Slechts het beeld rest.
Twijfel tussen waarheid en tijd sublimeert in het gebaar van kunst,
een buste van de vader.
Kunst is letterlijk het kneedbare alter ego van de werkelijkheid,
waarheid, n'importe quoi, of het om het verleden of het heden gaat.
Wigman lijkt hier te willen zeggen dat kunst de grens, of de twijfel zo
je wilt, tussen leugen en waarheid vastschroeit.
Overbodig vond ik dan ook de, overigens filmtechnisch prachtige
,doodskistscene op het eind,
Wigman's 'in memoriam ' had bij de 'kop' van de kapper moeten
eindigen.
Het feit dat de film op VHS ( video dus) werd gedraaid, geeft de film
een des te schrijnender, waarheidsgetrouwere sfeer. Het lijkt op een
ooggetuige verslag , vooral de zwart-wit passages.
Twijfel tussen waarheid en tijd is een zeer imponerende film die
enerzijds vele leegtes en vragen achterlaat, anderzijds een
fantastisch en suggestief antwoord geeft op de 'zijnsvraag' van het
fenomeen kunst.
Een getuigenis van de kracht van kunst.
Kunst is sterker dan waarheid en tijd.
Een film die lang in het geheugen gegrift zal blijven.
27 okt 1996
Siert Hoeksema.
1993; Videofilm Greenpeace.
1990; Oprichting maatschap Allround Art Goirle AAG, bestaande uit Dick Dammers, Piet Ruissen en ikzelf.
Activiteiten: films produceren, kunstuitleen en -verkoop, inrichten bedrijven met beeldende kunst.
Grote 'Reha-kliniken' in Duitsland voorzien van kunstcollecties.
Kaartontwerpen voor o.a.Floris Uitgeverij.
Films geproduceerd door AAG:
1990; videofilm voor Care schoonmaak,
1990; gestart met de repetities van de langspeelfilm: 'Twijfel tussen waarheid en tijd'.
De eerste professionele film op s-vhs gedraaid.
Subsidie van de provincie noord brabant.
1985; 'Een veelvoud van eenvoud'. Op verzoek van de Pronkkamer in Uden om een culturele manifestatie in te luiden heb ik een eenakter geschreven voor mijn vader en mijzelf, getiteld: 'Een veelvoud van eenvoud'. Daarna opgevoerd tijdens verschillende culturele manifestaties en in kleine theaters en op literaire avonden in cafe's.
N.av. dit theaterstuk hebben we provinciale subsidie gekregen om het stuk te verfilmen op 16 mm.
Camera en Montage: Victor Notermans.
Ernst Jansz schreef de muziek voor het koor. Piet Ruissen het intronummer door mij gezongen
Zowel het intronummer als het koornummer is op ep verschenen.
De tekst en de ep waren te koop na vertoning van de film.
1977-1985; korte 'absurde' films i.s.m Sanne Nies (Eindhoven)
Muziek en theater:
Uit de muziektheatergroep: 'De Nageboorte' is de band 'Brak Water' ontstaan.
De huidige bezetting: Alard Krijger, Rene Ziedses des Plantes, Piet Ruissen, Frans Hoendervangers en ikzelf. Nederlandstalige teksten, luisterliedjes.
zie: www.brakwater.nl
1997; muziek-cd project basisschool 'de Horizon'.
1995; In samenwerking met de Belgische muzikant en beeldend kunstenaar Charles Dumolin hebben we een cd geproduceerd met nieuwe kampvuurliedjes voor de scouting. Ik schreef de teksten, Charles de muziek en zorgde voor belgische jonge muzikanten, bij Jan Hendriks in de studio in Rijkevoort werden de opnames gemaakt, Ernst Jansz was de producer, een prachtige cd die helaas het daglicht niet heeft gezien vanwege 'onverenigbare karakters'! Jammerr, maar dat gebeurt blijkbaar.
1977-1985; Optredens muziektheaterstuk: 'Ik ben mijn nageboorte kwijt'. o.a. in: de Effenaar: Eindhoven, Kikkertheater: Nijmegen, Theater de Pul: Uden, bij culturele evenementen.
Leden 'De Nageboorte': Rene Ziedses des plantes, Piet Ruissen, Dick Krijt, Leo Dinnissen
1976; Oprichting muziektheatergroep: 'De Nageboorte'.
Kunstopdrachten
1976 - nu: Exposities in verschillende galerieën
AAG:
1995 Brandisklinik in Leipzig en moeder kind klinik in Grahl Muritz.
20 meter lang schilderij voor Oskomera.
Serie kleurenlino's voor Randstad.
1992 Objecten voor kantoren van Lavold (randstad), inrichting kantoren, bedrijven.
1994 Reha-klinik in Grahl Muritz en Rostock.